Er zijn nog veel christenen. Ze gaan misschien niet elke zondag naar de kerk, maar hun inzet voor een betere wereld is gebaseerd op de christelijke boodschap. Het verhaal van de Barmhartige Samaritaan is een mooi voorbeeld. Het is een tekst die voor velen een uitdaging is, een oproep om goede werken te doen, een oproep om een volgeling te zijn van Jezus. De bijbel en de evangelies bevatten vele dergelijke richtlijnen, en het is dus de moeite waarde om die te kennen en na te leven. Een goede christen zal daarvoor graag wat inspanningen doen. Jezus volgen leidt tot een eeuwig en gelukkig leven, ook na de dood in de hemel.
Nu zijn er ook heel wat mensen die het niet zo getroffen hebben. Hun leven is een aaneenschakeling van verkeerde keuzes en slechte vrienden. Voor hen is het leven een strijd, ze horen nergens bij. Op school werden ze gepest. Op het werk halen ze de doelstellingen niet. Hun bankrekening staat dikwijls in het rood. Ze betalen hun facturen te laat, en dus duurder. Hun huurhuis is slecht geïsoleerd en hun verwarming is dus ook duurder. Ondertussen worden ze opgejaagd door overheidsinstellingen omdat ze met van alles niet in orde zijn. Ga terug naar Start, zonder geld. Die kaart kregen ze in het monopoly-spel van het leven. Hoe zou voor hen de bijbel een bron van inspiratie kunnen zijn?
Zelden ontmoeten we die mensen, want ze behoren niet tot onze kringen. Ze willen ook niet gezien worden. Ze zijn als Job die alles kwijt is, ook zijn gezondheid. Ze zijn als de man met slechts één talent, die niet beter wist dan het weg te steken in de grond. Ze zijn als de kruiken op de bruiloft van Kana, leeg. Ze zijn als Jona, die zich in de buik van de walvis verstopte om de oproepen van God niet te moeten horen. Ze zijn als de dochter van Jaïrus, twaalf jaar oud maar liever dood. Ze zijn als de vijf dwaze meisjes zonder olie in hun lamp.
Het zijn mensen die weten dat ze nooit in de hemel zullen geraken. Ze zijn niet in staat om goede werken te doen, ze kunnen amper voor zichzelf zorgen. Ze kunnen Jezus niet navolgen, want ze weten niet waar hij te vinden is. Ze kunnen wel goed ruzie maken, vechten, zelfs stelen als het moet. Maar aan de bijbel hebben ze weinig boodschap. Waarschijnlijk is er dus voor die mensen geen plaats in de hemel, want ze doen er geen moeite voor.
Maar zondag horen we het evangelie van de Bergrede, met de verschillende zaligsprekingen: zalig de armen, zalig de weerlozen, zalig de rechtelozen … Zouden die mensen dan toch in de hemel kunnen komen zoals wij, voorbeeldige christenen? Hoe zou dat dan gaan, zonder enige inspanning van hun kant? Is dat wel eerlijk? (Mt 5, 1-12a)