Het gebeurt wel meer, iedereen heeft het al eens meegemaakt: soms wordt er hard gewerkt, maar het resultaat blijft uit. Zoals het aan de visser Simon overkwam. ‘Meester, de hele nacht hebben we hard gewerkt en niets gevangen’, zei hij aan Jezus. Dat vertelt Lucas zondag in het evangelie.
Jezus was aan het meer van Galilea en sprak voor een menigte mensen. Ze waren met velen, ze konden hem niet goed zien en niet goed verstaan. In een boot, op het water een beetje van de oever, zou Jezus beter zichtbaar en hoorbaar zijn. Hij vroeg daarom aan Simon, een visser die zijn netten aan het schoonmaken was, of hij in diens boot mocht stappen om de mensen te onderrichten. ‘Ja’, antwoordde Simon, en hij vaarde met Jezus een eindje van de kant.
Na het onderricht vroeg Jezus aan Simon: ‘Vaar naar het diepe water en gooi de netten uit.’ Simon protesteerde: ‘Wij hebben heel de nacht gezwoegd maar niets gevangen.’ Wat moet Simon gedacht hebben? Hij had begrepen dat Jezus zeker geen visser was, want overdag is er weinig kans dat je vis vangt.
Maar Simon deed wat Jezus vroeg, vaarde naar het diepe en gooit de netten uit. Ze vingen zoveel vis dat de netten dreigden te scheuren, ze moest hulp vragen aan andere vissers.
Na de enorme visvangst voelde Simon zich klein en nietig. Maar Jezus had vertrouwen in hem: ‘Simon, vanaf nu ga je mensen vangen.’ Jezus had gezien dat Simon gewend was om met teleurstellingen om te gaan, hard te moeten werken zonder resultaat, dat hij niet verwaand werd bij een succes, en toch vertrouwen behield. Zo iemand kan ook mensen vangen, dacht Jezus. Simon volgde Jezus, en hij werd Petrus, een vertrouweling van Jezus.