Hoe start je met catechese in deze rare tijden? Wat mag en kan? Hoe breken we uit ons vertrouwde ritme en zonder de aansluitende, hartverwarmende gezinsvieringen? Ik ga niet zeggen dat ik er letterlijk van wakker lag maar het spookte toch erg in mijn hoofd. Eerlijk gezegd dacht ik voor te stellen om dit jaar door te schuiven naar veiliger tijden. Maar dit zou niet fijn zijn voor de zesdeklassers die nu extra van elkaars gezelschap willen genieten, die samen willen verdiepen en groeien. Ze willen natuurlijk ook vooral uitkijken naar een belangrijke dag voor henzelf en de familie.
Om op te warmen (en in afwachting van inspiratie …) stuurde ik hen enkele online-opdrachten. En de resultaten zijn hartverwarmend en deels te bewonderen in de kerk. Iedere vormeling stelt zichzelf voor via een lapbook, een creatieve manier met veel beeld, kleur en een beetje tekst. Deze werkvorm zou de beide hersenhelften stimuleren maar het lijkt mij vooral ook een leuke manier om hen al een beetje te leren kennen.
Catechese doen zonder de kinderen zelf gezien te hebben is als blind met de auto rijden. Buiten zijn is het meest veilige dus gingen we op wandeltocht. Met de kerk als startpunt trokken we langs de Stiggelstraat naar het Fazantendal om via ‘De Klokken’ de Bergstraat te nemen en terug in de kerk te belanden. Tijdstip van het gebeuren: zondagochtend tijdens het normale uur dat de gezinsviering doorgaat. We misten wel de begeleiding van het Sjaloomorkest en hebben niet gezongen.
Onderweg kregen de kinderen enkele opdrachten rond de start van de advent die ze enthousiast opgelost hebben. Het was wel kouder dan verwacht maar de kerk was warm en het jeugdig enthousiasme zorgde voor ‘vuur’.
Wat was het leuk om op deze manier kennis te maken! Dit geeft energie om weer creatief aan de slag te gaan en een volgend fijn catechesemoment uit te werken. Bedankt aan Cindy om deze vrolijke bende mee in goede banen te leiden.